കണ്ടെത്തലിന്റെ ആഹ്ലാദം

 

  

കുട്ടികള്‍ അവരുടെ ബാഗ് തുറന്നു. ഓരോരുത്തരും കൊണ്ടുവന്ന സാധനങ്ങള്‍ പുറത്തെടുത്തു.പലനിറത്തിലും വലുപ്പത്തിലുമുള്ള വയറുകള്‍,ചെമ്പുകമ്പികള്‍,ടോര്‍ച്ച് ബള്‍ബുകള്‍,വിവിധ നിറങ്ങളിലുള്ള ഡക്കറേഷന്‍ ബള്‍ബുകള്‍,എല്‍ഇഡി ബള്‍ബുകള്‍,ഫ്ലാഷ് ലൈറ്റുകള്‍,കളിപ്പാട്ടങ്ങളുടെ ലഘുമോട്ടോറുകള്‍,സൈറണുകള്‍,ടോര്‍ച്ച് സെല്ലുകള്‍,മൊബൈല്‍ സെല്ലുകള്‍....
കുട്ടികള്‍ കൊണ്ടുവന്ന വസ്തുക്കളുടെ വൈവിധ്യം കണ്ട് ഞാന്‍ അതിശയിച്ചു പോയി!

ഒരു ടോര്‍ച്ചുസെല്ലും ബള്‍ബും ഒരു കഷണം വയറും കൊണ്ടുവരാനായിരുന്നു ഞാന്‍ കുട്ടികളോട് പറഞ്ഞത്.അതുതന്നെ മടിച്ചുമടിച്ചായിരുന്നു പറഞ്ഞത്.കാരണം പഠനത്തിനാവശ്യമായ ഇത്തരം വസ്തുക്കള്‍ ലബോറട്ടറിയില്‍ കരുതിവെക്കേണ്ടതാണെന്ന് അറിയാം.പക്ഷേ,ഞങ്ങളുടെ ശേഖരത്തിലുള്ളത് വളരെ കുറവായിരുന്നു.കുട്ടികള്‍ക്ക് ആവശ്യമായതത്രയും വാങ്ങാനുള്ള ഫണ്ടും ഇല്ലായിരുന്നു.

കുട്ടികളുടെ ശേഖരം എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിക്കളഞ്ഞു!ലബോറട്ടറിയിലെ വസ്തുക്കള്‍ക്ക് ഇത്രയും വൈവിധ്യപൂര്‍ണ്ണമാകാന്‍ ഒരിക്കലും കഴിയില്ല.

കുട്ടികള്‍ക്ക് നല്‍കുന്ന വസ്തുക്കളുടെ വൈവിധ്യവും കൗതുകവും പഠനത്തില്‍ നിര്‍ണ്ണായകമാണ്.ഈ വസ്തുക്കള്‍ക്ക് കുട്ടികളെ പ്രചോദിപ്പിക്കാന്‍ കഴിയണം.അപ്പോഴാണ് അവരുടെ ജിജ്ഞാസ ഉണരുക.ഇത്തരം വസ്തുക്കള്‍ ഉപയോഗിച്ച് അവര്‍ അതീവ താത്പര്യത്തോടെ പ്രവര്‍ത്തനത്തില്‍ ഏര്‍പ്പെടും.അത് അവരുടെ ചിന്തയെയും ഭാവനയെയും ഉത്തേജിപ്പിക്കും.അവരെ കൂടുതല്‍ അന്വേഷണത്തിലേക്ക് നയിക്കും.

കുട്ടികളുമായി സംസാരിച്ചപ്പോള്‍ എനിക്ക് ഒരു കാര്യം ബോധ്യമായി.ഓരോ കുട്ടിയുടെ പക്കലും ഇത്തരം വസ്തുക്കളുടെ  സ്വകാര്യ ശേഖരങ്ങളുണ്ട്.വീടുകളിലെ കേടുവന്ന ഉപകരണങ്ങളില്‍ നിന്നും പൊട്ടിയ കളിപ്പാട്ടങ്ങളില്‍ നിന്നുമൊക്കെ അവര്‍ ശേഖരിച്ചു സൂക്ഷിച്ചവ.ഈ വസ്തുക്കള്‍ കൂട്ടിയോജിപ്പിച്ചും അടര്‍ത്തിമാറ്റിയും പുതിയവ നിര്‍മ്മിച്ചും അവര്‍ സ്വകാര്യമായി പല പരീക്ഷണങ്ങളിലും ഏര്‍പ്പെടുന്നുണ്ട്.ഓരോ വിജയത്തിന്റെയും നിഗൂഢമായ ആഹ്ലാദം അവര്‍ അനുഭവിക്കുന്നുണ്ട്.ഓരോ പരാജയവും പുതിയ വസ്തുക്കള്‍ ശേഖരിക്കുന്നതിലേക്കും  പരീക്ഷണം നടത്തുന്നതിലേക്കും അവരെ വഴിതിരിച്ചു വിടുന്നുണ്ട്.ക്ലാസുമുറിക്ക് സമാന്തരമായി കുട്ടികള്‍ പാത്തും പതുങ്ങിയും സ്വന്തം നിലയ്ക്ക് നടത്തുന്ന പഠനം.

സ്വതഃസിദ്ധമായ ജിജ്ഞാസയും അന്വേഷണത്വരയുമാണ് അവരുടെ കൈമുതല്‍.
ഈ പഠനത്തെ ക്ലാസുമുറിയുമായി ബന്ധിപ്പിക്കാന്‍ കുട്ടികള്‍ക്ക് കിട്ടിയ അവസരമായിരുന്നു ഏഴാം ക്ലാസിലെ സയന്‍സില്‍ 'വൈദ്യുതി പ്രവഹിക്കുമ്പോള്‍' എന്ന പാഠം.

കഴിഞ്ഞ ദിവസത്തെ പവര്‍ കട്ടിനെക്കുറിച്ചുള്ള ലഘുവായ ചര്‍ച്ചയിലൂടെയാണ് പാഠം തുടങ്ങിയത്.തുടര്‍ന്ന് കറണ്ട് എന്ന വിഷയം നല്‍കി.ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഒരു മൈം അവതരിപ്പിക്കണം.കുട്ടികള്‍ അഞ്ചു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിഞ്ഞു.പ്ലാനിങ്ങിന് അഞ്ചുമിനുട്ട് സമയം.അവതരണത്തിനും അഞ്ചുമിനുട്ട്.

കുട്ടികള്‍ ഗ്രൂപ്പില്‍ ആലോചന തുടങ്ങി.അവതരിപ്പിക്കേണ്ട സംഭവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു ഏകദേശ ധാരണയിലെത്തി.ബാക്കി തത്സമയ ഇംപ്രൊവൈസേഷന്‍.
ഓരോ ഗ്രൂപ്പും വ്യത്യസ്തമായ രീതിയിലായിരുന്നു വിഷയത്തെ സമീപിച്ചത്.

ഫ്യൂസ് കെട്ടാന്‍ ചെന്ന ഒരാളെ തൊട്ട് കുടുംബത്തിലെ മുഴുവന്‍ പേരും ഷോക്കടിച്ചു മരിക്കുന്നത്,കാറ്റിലും മഴയിലും പെട്ട് മറിഞ്ഞു വീഴുന്ന വൈദ്യുതി പോസ്റ്റും ഇലക്ട്രിസിറ്റി ജീവനക്കാര്‍ വന്ന് അത് നേരെയാക്കുന്നതും,പഠിക്കാനിരിക്കുന്ന നേരത്ത് കറണ്ട് പോകുന്നതും തുടര്‍ന്നുള്ള സംഭവവും,കറണ്ട് ബില്‍ കണ്ട് ഹൃദയം പൊട്ടി മരിക്കുന്ന കുടുംബം....

ഓരോ അവതരണത്തിനും നല്‍കിയ സംഗീതം അവരുടെ അവതരണത്തെ ഒന്നുകൂടി പൊലിപ്പിച്ചു.പിന്നീട് അവതരണത്തെ ഗ്രൂപ്പുകള്‍ പരസ്പരം വിലയിരുത്തി.

ഒരു ടോര്‍ച്ച് ബള്‍ബ് ഉയര്‍ത്തിക്കാട്ടിക്കൊണ്ട് ഞാന്‍  ചോദിച്ചു.
"ഈ ബള്‍ബ് ആര്‍ക്കെങ്കിലും പ്രകാശിപ്പിക്കാന്‍ കഴിയുമോ?”
കുട്ടികള്‍ എല്ലാവരും എഴുന്നേറ്റു.

"അതിനു ബാറ്ററിയും വയറും വേണം സാര്‍.” ലാവണ്യ പറഞ്ഞു.

ലാവണ്യ മുന്നോട്ട് വന്നു. സഹായത്തിനു ശാരികയേയും വിളിച്ചു.ഞാനവര്‍ക്ക് ടോര്‍ച്ച് സെല്ലുകളും രണ്ടു കഷണം വയറും നല്‍കി.
അവര്‍ ബള്‍ബ് കത്തിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു.പക്ഷേ, പരാജയപ്പെട്ടു.

പിന്നീട് സുഹാനയും അര്‍ഷിതയും ചേര്‍ന്ന് വന്നു.അവര്‍ക്കും കഴിഞ്ഞില്ല.
അടുത്തതായി കാര്‍ത്തികയും അനുശ്രീയും വന്നു.അവര്‍ ബള്‍ബ് കത്തിച്ചു.ക്ലാസ് കൈയ്യടിച്ച്   അവരെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു.

 "ഇനി നിങ്ങള്‍ കൊണ്ടുവന്ന ബള്‍ബുകള്‍ ഇതുപോലെ കത്തിക്കാന്‍ കഴിയുമോ?”

കുട്ടികള്‍ക്ക് ആവേശമായി.അവര്‍ ഗ്രൂപ്പ് തിരിഞ്ഞിരുന്നു.അവര്‍ കൊണ്ടുവന്ന വൈവിധ്യമാര്‍ന്ന വസ്തുക്കള്‍ ഉപയോഗിച്ച് അവര്‍ പണി തുടങ്ങി.പച്ചയും ചുവപ്പും നീലയും മഞ്ഞയും നിറമുള്ള പ്രകാശം ക്ലാസില്‍ പരന്നു തുടങ്ങി.  വെളിച്ചം നന്നായി കാണാന്‍ അവര്‍ ജനാലകളടച്ച് ഇരുട്ടുണ്ടാക്കി.ചിലര്‍ ലഘുമോട്ടോറുകള്‍ പ്രവര്‍ത്തിപ്പിച്ചു.അതിന്റെ ഷാഫ്റ്റില്‍ കട്ടിക്കടലാസ് കോര്‍ത്ത് അത് കറങ്ങുമ്പോള്‍ അതില്‍ സ്കെച്ച് പേന കൊണ്ട് വരഞ്ഞു.കടലാസില്‍ രൂപം കൊള്ളുന്ന ഗംഭീരമായ വൃത്തങ്ങള്‍ മറ്റുള്ളവരെ കാണിച്ച് രസിച്ചു.ചിലര്‍ കത്തുന്ന ബള്‍ബുകള്‍ കീശയിലിട്ടു നടന്നു.ചില ഗ്രൂപ്പുകള്‍ കൂട്ടം കൂടിയിരുന്ന് പ്രകാശം കൊണ്ട് ഗോപുരം പണിതു.ഈ ആഹ്ലാദം പൂര്‍ണ്ണമായും ഒപ്പിയെടുക്കാന്‍ എന്റെ ക്യമറയ്ക് കഴിഞ്ഞെങ്കില്‍ എന്നു ഞാന്‍ ആശിച്ചു.

‍ഈ കൊച്ചു ഇലക്ട്രീഷ്യന്‍മാര്‍ എന്റെ ക്ലാസ് ഹൈജാക്ക് ചെയ്തിരിക്കുന്നു!ഞാനിനിയെന്തുചെയ്യും?അടുത്ത ഘട്ടത്തിലേക്ക് എനിക്ക് കടന്നേ തീരൂ.എങ്ങനെയാണ് ഇതിലൊന്ന് ഇടപെടുക?

അപ്പോള്‍ ലാവണ്യയും ശാരികയും എന്നെ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് വിളിച്ചു.
"മാഷേ,നോക്ക്...ബള്‍ബ് കത്തുന്നത്.പരാജയം വിജയത്തിലേക്കുള്ള ചവിട്ടുപടിയാണെന്ന് ഇപ്പോള്‍ മനസ്സിലായോ?”
ഞാന്‍ ചിരിച്ചു.
"നേരത്തെ എന്തുകൊണ്ടാണ് ബള്‍ബ് കത്താഞ്ഞത്?”
ഞാന്‍ ആ ചോദ്യം എല്ലാവരോടുമായി ചോദിച്ചു.

"ഞങ്ങള്‍ വയറിന്റെ രണ്ടറ്റവും ബള്‍ബിന്റെ അടിയിലാണ് ഘടിപ്പിച്ചത്.അതുകൊണ്ടാണ് കത്താഞ്ഞത്.വയറിന്റെ ഒരറ്റം ബള്‍ബിന്റെ അടിയിലും മറ്റേ അറ്റം ബള്‍ബിന്റെ സൈഡിലുമായി ഘടിപ്പിക്കണം."ലാവണ്യ പറഞ്ഞു.

 "ലാവണ്യ പറഞ്ഞത് ശരിയാണോ?”
"അതെ."എല്ലാവരും സമ്മതിച്ചു.
"ടോര്‍ച്ച് സെല്ലും വയറും ബള്‍ബും നിങ്ങള്‍ എങ്ങനെയാണ് ഘടിപ്പിച്ചത്?അതിന്റെ ചിത്രം വരയ്ക്കാമോ?”

കുട്ടികള്‍ നോട്ടുപുസ്തകത്തില്‍ പെന്‍സില്‍ കൊണ്ട് വരയ്ക്കാന്‍ തുടങ്ങി.അല്പ സമയത്തിനകം വര പൂര്‍ത്തിയായി.

നോട്ടു പുസ്തകങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ കൈമാറി.വരച്ച ചിത്രം പരസ്പരം പരിശോധിക്കാനായിരുന്നു ഇത്.
"മാഷേ,ദിനേശ് ബള്‍ബില്‍ ഫിലമെന്റ് വരച്ചിട്ടില്ല."വിശാഖ് പറഞ്ഞു.
അപ്പോള്‍ പല കുട്ടികളും എഴുന്നേറ്റു.അവരാരും ബള്‍ബില്‍ ഫിലമെന്റ് വരച്ചിട്ടില്ല.

വിശാഖിനോട് ഞാന്‍ ചിത്രം ബോര്‍ഡില്‍ വരയ്ക്കാന്‍ പറഞ്ഞു.
വിശാഖ് ചിത്രം ഭംഗിയായി വരച്ചു.
"ഈ ചിത്രം ശരിയാണോ?” ഞാന്‍ എല്ലാവരോടുമായി ചോദിച്ചു.
"ശരിയാണ്.” കുട്ടികള്‍ ഉറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു.
"എന്തുകൊണ്ട്?”
"ബള്‍ബ് പ്രകാശിക്കണമെങ്കില്‍ വയറിലൂടെ കറണ്ടിന് കടന്നുപോകാന്‍ കഴിയണം.എവടെയും തടസ്സം പാടില്ല.”
'സെര്‍ക്കീട്ട് 'എന്ന വാക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തേണ്ട ശരിയായ സന്ദര്‍ഭം.
ഞാന്‍ 'സെര്‍ക്കീട്ട്' എന്ന് ബോര്‍ഡിലെഴുതി.ഈ ചിത്രത്തെയാണ് ഒരു വൈദ്യുത സെര്‍ക്കീട്ട് എന്ന് പറയുക.

"ഇതിനെ വിശദീകരിക്കാന്‍ കഴിയുമോ?”
ചില കുട്ടികള്‍ ശ്രമം തുടങ്ങി.
"വൈദ്യുതി തടസ്സപ്പെടാതെ പ്രവഹിക്കുന്ന സംവിധാനം.”
"ബാറ്ററിയില്‍ നിന്ന് വയറിലൂടെ വൈദ്യുതി കടന്നുപോയി ബള്‍ബ് പ്രകാശിക്കുന്നുവെങ്കില്‍ അതൊരു സര്‍ക്കീട്ടായി.”

'എവിടെ നിന്നാണ് വൈദ്യുതി പുറപ്പെടുന്നത് ?എവിടെയാണ് തിരിച്ചെത്തുന്നത്?'
തുടങ്ങിയ ചോദ്യങ്ങള്‍ സെര്‍ക്കീട്ടിന്റെ ശരിയായ നിര്‍വ്വചനം രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിലേക്ക് കുട്ടികളെ നയിച്ചു.

ഞാന്‍ ചിത്രത്തിലെ ബള്‍ബിന്റെ ഫിലമെന്റ് മായ്ച്ചുകളഞ്ഞു.
"ഇപ്പോഴോ?”

"ബള്‍ബ് പ്രകാശിക്കില്ല.”
"എന്തുകൊണ്ട്?”
"വൈദ്യുതിക്ക് തുടര്‍ച്ചയായി പ്രവഹിക്കാന്‍ കഴിയില്ല.”
അടഞ്ഞ സെര്‍ക്കീട്ട്,  തുറന്ന സെര്‍ക്കീട്ട് തുടങ്ങിയ ടേമുകള്‍ ഇവിടെ പരിചയപ്പെടുത്തി.
കുട്ടികള്‍ തുറന്ന സെര്‍ക്കീട്ടിന്റെ ചിത്രം വരച്ചു.

തുടര്‍ന്ന് ഒരു ചോദ്യം ഉന്നയിച്ചു.
"ഒരു സെര്‍ക്കീട്ടില്‍ എന്തിനാണ് സ്വിച്ച് ഉപയോഗിക്കുന്നത്?”

കുട്ടികള്‍ ആലോചിച്ച് ഉത്തരം എഴുതാന്‍ തുടങ്ങി.
കാര്‍ത്തിക അവള്‍ എഴുതിയ ഉത്തരം ഉറക്കെ വായിച്ചു.

"ഒരു സെര്‍ക്കീട്ടിനെ അടയ്ക്കാനും തുറയ്ക്കാനും സ്വിച്ച് ഉപയോഗിക്കാം.സ്വിച്ച് ഓണ്‍ ചെയ്യുമ്പോള്‍ ബള്‍ബ് പ്രകാശിക്കും.അപ്പോള്‍ സെര്‍ക്കീട്ട് അടഞ്ഞതായിരിക്കും.സ്വിച്ച് ഓഫ് ചെയ്യുമ്പോള്‍ ബള്‍ബ് കെടും. അപ്പോള്‍ സര്‍ക്കീട്ട് തുറന്നതായിരിക്കും.”

"കാര്‍ത്തിക എഴുതിയ ഉത്തരം ശരിയാണോ?”
ഞാന്‍ എല്ലാവരോടുമായി ചോദിച്ചു.
 "ശരിയാണ്”.കുട്ടികള്‍ പറഞ്ഞു.
ഞാന്‍ ക്ലാസിലെ ഫാന്‍ ഒരുതവണ ഓണ്‍ ചെയ്യുകയും ഓഫ് ചെയ്യുകയും ചെയ്തു.
"ഇതൊരു സെര്‍ക്കീട്ടല്ലേ?”
"ആണ്.”
"എങ്കില്‍ കാര്‍ത്തിക എഴുതിയത് എങ്ങനെയാണ് മെച്ചപ്പെടുത്തുക?”
"ബള്‍ബ് എന്നതിനു പകരം ഏതൊരു ഉപകരണവും പ്രവര്‍ത്തിപ്പിക്കാന്‍ എന്നാക്കണം."ഹരിത പറഞ്ഞു.

തുടര്‍ന്ന് ഒരു സെര്‍ക്കീട്ടിന്റെ ചിത്രവും സെര്‍ക്കീട്ട് എങ്ങനെയാണ് പ്രവര്‍ത്തിക്കുക എന്നു വിശദമാക്കുന്ന രണ്ടു മിനുട്ട് ദൈര്‍ഘ്യമുള്ള ഒരു  വീഡിയോയും  പ്രൊജക്ടര്‍ ഉപയോഗിച്ച് ഞാനവര്‍ക്ക്  കാണിച്ചു കൊടുത്തു.

ക്ലാസുമുറിയില്‍ എന്തുകൊണ്ട് പ്രൊജക്ടര്‍ ഉപയോഗിക്കുന്നില്ല?

ആയാസരഹിതമായ പഠനം കുട്ടികളുടെ അവകാശമാണെന്ന് താങ്കള്‍  വിശ്വസിക്കുന്നുണ്ടോ?കേള്‍ക്കുന്നതിനേക്കാള്‍ കാണുന്നതും അനുഭവിക്കുന്നതുമാണ് കുട്ടികളെ പഠനത്തിലേക്കു നയിക്കാന്‍ കൂടുതല്‍ സഹായകമാകുക എന്നു കരുതുന്നുണ്ടോ?പഠനത്തില്‍ ഐ ടി യുടെ സാധ്യതകള്‍ പ്രയോജനപ്പെടുത്തണം എന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടോ?

എങ്കില്‍ താങ്കള്‍ എന്തുകൊണ്ടാണ് ക്ലാസുമുറിയില്‍ പ്രൊജക്ടര്‍ ഉപയോഗിക്കാത്തത്?
എല്‍.പി ക്ലാസുകളെ ഒഴിച്ചു നിര്‍ത്തിയാല്‍,മറ്റു ക്ലാസുകളില്‍ ഈ ഐ ടി യുഗത്തിലും നമ്മുടെ പഠനോപകരണം പുസ്തകവും ചോക്കും ബ്ലാക്ക് ബോര്‍ഡും മാത്രമായി ഒതുങ്ങിപ്പോകുന്നതെന്തുകൊണ്ട്?വിദ്യാലയത്തിലെ സൗകര്യങ്ങള്‍ ഇത്രകണ്ട് വര്‍ദ്ധിച്ചിട്ടും,  ഐ ടി ഒരു പഠനവിഷയമായിരുന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണ് നമ്മുടെ ക്ലാസുമുറികള്‍ പുതിയ സാങ്കേതികവിദ്യകളോട് മുഖം തിരിച്ചു നില്‍ക്കുന്നത്?

ഈ ക്ലാസുമുറി നോക്കുക.ഇത് ഒരു സ്മാര്‍ട്ട് ക്ലാസുമുറിയണോ? 

എപ്പോഴാണ് ഒരു ക്ലാസുമുറി സ്മാര്‍ട്ടാകുന്നത്?ഫാന്‍ ഘടിപ്പിച്ചതുകൊണ്ടോ ഭംഗിയുള്ള ചായം പൂശിയതു കൊണ്ടോ ആയില്ല.കുട്ടികള്‍ക്ക് ആയാസരഹിതമായി പഠിക്കാന്‍ കഴിയുന്ന ഒരിടമായിരിക്കണം അത്.പഠനത്തിന്റെ ഓരോ പടിയും ചവുട്ടിക്കയറാന്‍ അവര്‍ക്കാവശ്യമായ പിന്തുണ നല്‍കുന്ന ഒരിടം.പഠനത്തെ ആഴത്തില്‍ അനുഭവിപ്പിക്കാന്‍ അതിനു കഴിയണം.ശബ്ദവും  ചിത്രവും ദൃശ്യവും കൊണ്ട് കുട്ടികളെ പ്രചോദിപ്പിക്കാന്‍ ആ ക്ലാസുമുറിക്ക് കഴിയണം.അറിവ് രൂപീകരണത്തിലേക്ക് നയിക്കാന്‍ ആവശ്യമായ വായനാസാമഗ്രികളും വീഡിയോ ദൃശ്യങ്ങളും അവതരിപ്പിക്കാന്നതായിരിക്കണം  അത് .കുട്ടികളുടെ പഠനത്തെളിവുകള്‍ അവിടെ അപ്പപ്പോള്‍ പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കാനുള്ള സൗകര്യമുണ്ടായിരിക്കണം. അപ്പോഴാണ് ഒരു ക്ലാസുമുറി സ്മാര്‍ട്ടാകുന്നത്. പഠനം കുട്ടികള്‍ ആസ്വദിക്കുന്നത്.

ഒരു ക്ലാസില്‍ പ്രൊജക്ടര്‍ ഉപയോഗിക്കാന്‍ കാര്യമായ ഒരുക്കങ്ങളൊന്നും ആവശ്യമില്ല.വൈദ്യുതീകരിച്ച ക്ലാസുമുറിയായിരിക്കണം അത്.ഒരു സ്ക്രീനിന്റെ വലുപ്പത്തില്‍ ചുമരില്‍ വെള്ള പൂശിയിരിക്കണം.ഇത്രയും മതിയാകും,ഒരു ക്ലാസ്  സ്മാര്‍ട്ടാകാന്‍.

ഏഴാം ക്ലാസിലെ സയന്‍സില്‍ നാലാമത്തെ യൂണിറ്റില്‍ മനുഷ്യന്റെ പല്ലുകളെ ക്കുറിച്ച് പഠിക്കാനുണ്ട്.പഠനത്തിനിടയില്‍ ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട മനോഹരമായ രണ്ടു വീഡിയോകള്‍ ഞാന്‍ കുട്ടികളെ കാണിച്ചു.ഒന്ന് പല്ലുകളുടെ വൈവിധ്യവും പ്രത്യേകതകളും സൂചിപ്പിക്കുന്നതായിരുന്നു.വിവിധ ആഹാരവസ്തുക്കള്‍ ചവച്ചരയ്ക്കാന്‍ പല്ലുകള്‍ എങ്ങനെ സഹായിക്കുന്നു എന്നതിന്റെ ദൃശ്യങ്ങള്‍ അടങ്ങിയതായിരുന്നു രണ്ടാമത്തേത്.രണ്ടും അഞ്ചുമിനുട്ടില്‍ താഴെമാത്രം ദൈര്‍ഘ്യമുള്ളവ.യൂ ട്യൂബില്‍ നിന്നും ഡൗണ്‍ലോഡ് ചെയ്ത് എടുത്തത്.ഒരു പക്ഷേ,ഇതിലും നന്നായി പല്ലുകളെക്കുറിച്ചറിച്ച് മനസ്സിലാക്കിക്കൊടുക്കാന്‍ മറ്റൊന്നിനും കഴിയില്ല.  വീഡിയോ കണ്ടു കഴിഞ്ഞയുടനെ കുട്ടികള്‍ ഓരോരുത്തരുടേയും പല്ലുകള്‍ പരസ്പരം പരിശോധിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.

ഹൈസ്ക്കൂള്‍ ക്ലാസില്‍ പഠിക്കുമ്പോള്‍,ഒരിക്കല്‍  ഞാനും കൂട്ടുകാരനും ആരുമറിയാതെ ലബോറട്ടറിയില്‍ കയറിയത് ഇപ്പോഴും  ഓര്‍ക്കുന്നു.എപ്പോഴും അടഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ആ മുറിക്കുള്ളില്‍ എന്താണെന്നറിയാനുള്ള ജിജ്ഞാസയായിരുന്നു ഞങ്ങളെ അതിനകത്തെത്തിച്ചത്.വലിയ സ്റ്റാണ്ടില്‍ തൂങ്ങി നില്‍ക്കുന്ന മനുഷ്യന്റെ അസ്തികൂടത്തിനുമുന്നില്‍ തെല്ല് ഭയത്തോടെ ഞങ്ങള്‍ നിന്നു.തൊട്ടടുത്തായി മേശപ്പുറത്ത് വെച്ച ഒരു ഉപകരണം ഞങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധയില്‍പ്പെട്ടു. കെല്‍ട്രോണിന്റെ 16mm പ്രൊജക്ടറായിരുന്നു അത്.
"സിനിമ കാണിക്കാനുള്ള ഒരു ഉപകരണമാണിത്."
അതിനെ തൊട്ടുനോക്കിക്കൊണ്ട്  കൂട്ടുകാരന്‍ വിശദീകരിച്ചു.അവന് എന്നെക്കാളും പ്രായവും ലോകപരിചയവും കൂടുതലായിരുന്നു.
അതിനടുത്തായി നിലത്തുവെച്ച ഒരു പെട്ടി ഞങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധയില്‍പ്പെട്ടു.അതില്‍ മൂന്നോ നാലോ ഫിലിം സ്പൂളുകളുണ്ടായിരുന്നു.മേല്‍ക്കൂരയിലെ ഓടുകള്‍ക്കിടയില്‍ സ്ഥാപിച്ച ചില്ലിലൂടെ ഊര്‍ന്നുവീഴുന്ന പ്രകാശത്തിനുനേരെ ഞങ്ങള്‍ ആ ഫിലിം റോളുകള്‍ പിടിച്ചു നോക്കി.അതിലെ അവ്യക്തമായ രൂപങ്ങള്‍ ഇളകിയാടുന്നതുപോലെ ഞങ്ങള്‍ക്കു തോന്നി.

"ഇതു കുട്ടികളെ കാണിക്കാനുള്ള സിനിമയാണ്."
ഫിലിം സ്പൂളുകള്‍ തിരികെ പെട്ടിയില്‍ നിക്ഷേപിക്കുന്നതിനിടയില്‍ അവന്‍ പറഞ്ഞു.
"ഞങ്ങളെ സിനിമ കാണിക്കോ?"ആകാംക്ഷയോടെ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
"ഒരു പക്ഷേ,കാണിക്കുമായിരിക്കും."അവന്‍ പറഞ്ഞു.

ഞങ്ങള്‍ ഈ വിവരം ക്ലാസിലെ കൂട്ടുകാരോടൊക്കെ പറഞ്ഞു.എല്ലാവരും സിനിമകാണുന്നതും സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്നു.സിനിമ എന്നാണ് കാണിക്കുന്നതെന്ന് സയന്‍സ് പഠിപ്പിക്കുന്ന അധ്യാപകനോട് ചോദിക്കാന്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് ധൈര്യമില്ലായിരുന്നു.അങ്ങനെ ഒരിക്കലും സിനിമ കാണാതെ ഞങ്ങളുടെ വിദ്യാലയത്തിലെ മൂന്നു വര്‍ഷവും കടന്നുപോയി.

വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം പയ്യന്നൂര്‍ കോളജിലെ ജന്തുശാസ്ത്ര ക്ലാസില്‍ ഞങ്ങളുടെ പ്രൊഫസര്‍ ജോണ്‍സി ജേക്കബ്ബ് സാറായിരുന്നു പ്രൊജക്ടര്‍ ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ട് ഞങ്ങള്‍ക്ക് സിനിമകള്‍ കാണിച്ചുതന്നത്.പരിസ്ഥിതി സംബന്ധമായ വിഷയങ്ങളെ ആസ്പദമാക്കിയുള്ള സിനിമകളായിരുന്നു അവ. പ്രൊജക്ടറിന്റെ നേര്‍ത്ത ശബ്ദത്തോടൊപ്പം,ആ സിനിമകളിലെ ദൃശ്യങ്ങളോരോന്നും പ്രിയപ്പെട്ട ആ അധ്യാപകന്‍ പകര്‍ന്നുതന്ന പ്രകൃതി പാഠങ്ങളോടൊപ്പം മനസ്സില്‍ മായാതെ കിടപ്പുണ്ട്.

പറഞ്ഞുവന്നത് ക്ലാസില്‍ പ്രൊജക്ടര്‍ ഉപയോഗിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചാണ്.അന്നത്തെ പ്രൊജക്ടറല്ല ഇന്ന്.ഭാരം തീരെ കുറവ്. കൊണ്ടുനടക്കാനും കൈകാര്യം ചെയ്യാനും എളുപ്പം.മിക്കവാറും എല്ലാ വിദ്യാലയങ്ങളിലും ഈ ഉപകരണമുണ്ട്.ചിലയിടങ്ങലില്‍ രണ്ടോ അതിലധികമോ.എന്നിട്ടും എന്റെ പഴയ വിദ്യാലയത്തിലെ  പ്രൊജക്ടറിന്റെ ഗതിയാണവയ്ക്ക്.അലമാരയിലെ മൂലയില്‍ ആരാലും തൊട്ടുനോക്കാതെ പൊടിതിന്ന് ഒടുങ്ങാന്‍ വിധിക്കപ്പെട്ട ജന്മം.

ഐടിയുടെ സാധ്യതകള്‍ ക്ലാസുമുറിയില്‍ പ്രയോജനപ്പെടുത്താന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന ചുരുക്കം ചില അധ്യാപകരെ മാറ്റി നിര്‍ത്തിക്കൊണ്ട് പറയട്ടെ,
പ്രൊജക്ടര്‍ ഉണ്ടായിട്ടും ക്ലാസില്‍  ഉപയോഗിക്കാത്ത അധ്യാപകര്‍ കുട്ടികളോടു ചെയ്യുന്നത് അനീതിയാണ്.പഠനം സുഗമമാക്കാനുള്ള കുട്ടികളുടെ അവകാശത്തെ നിഷേധിക്കലാണത്.

ഐടി പരിശീലനം ഇത്രയും ഗംഭീരമായി നടന്ന മറ്റൊരു സംസ്ഥാനം നമ്മുടെ രാജ്യത്ത് വേറെയുണ്ടാകില്ല.വര്‍ഷങ്ങളായി അതു നന്നായി തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടു വരുന്നു.എന്നിട്ടും അധ്യാപകരുടെ മനോഭാവത്തില്‍ എന്തുകൊണ്ടാണ് മാറ്റം വരാത്തതെന്ന് ഗൗരവമായി ആലോചിക്കേണ്ടതാണ്.പ്രൊജക്ടര്‍ പോലുള്ള ലഘുവായ ഒരു സാങ്കേതികവിദ്യ ക്ലാസുമുറിയില്‍ ഉപയോഗിക്കാനുള്ള കഴിവും മനോഭാവവും നമ്മുടെ അധ്യാപകര്‍ എപ്പോഴാണ് സ്വായത്തമാക്കുക?

വിവിധ വിഷയങ്ങളില്‍ ഓരോ പാഠത്തിനും ആവശ്യമായ മിക്കവാറും വീഡിയോകള്‍ യൂട്യൂബിലും മറ്റും ലഭ്യമാണ്.ഇതില്‍ ഭൂരിഭാഗവും അഞ്ചുമിനുട്ടില്‍ താഴെ മാത്രം ദൈര്‍ഘ്യമുള്ളവ.ക്ലാസ് സമയത്തിനുള്ളില്‍ ഉപയോഗിക്കാവുന്നവ.ഇംഗ്ലീഷിലാണ് എന്നുള്ളത് ഒരു വിഷയമേ ആകുന്നില്ല.ഇതിലെ മനോഹരമായ ദൃശ്യങ്ങള്‍ കുട്ടികളുമായി നന്നായി സംവദിക്കും.കൂടാതെ ഇംഗ്ലീഷ് നിരന്തരമായി കേള്‍ക്കാനുള്ള അവസരവും ഇതു നല്‍കുന്നു.
ഏഴാം ക്ലാസ് സയന്‍സില്‍ നാലാമത്തെ യൂണിറ്റില്‍ (അന്നപഥത്തിലൂടെ..)ഉപയോഗിച്ച അഞ്ചുമിനുട്ടില്‍ താഴെ മാത്രം ദൈര്‍ഘ്യമുള്ള വീഡീയോകളുടെ ലിസ്റ്റ് കാണുക.മുഴുവനും യൂട്യൂബില്‍ നിന്നും ഡൗണ്‍ലോഡ് ചെയ്തതാണ്.

• • വിവിധതരം ജീവികള്‍ ഇര പിടിക്കുന്നത്-പല്ലി,തവള,മുതല,പാമ്പ്,മരയോന്ത്,സിംഹം,കടുവ,പരുന്ത്......
  • പ്രകാശസംശ്ലേഷണം-അനിമേഷന്‍ വീഡിയോ,ചിത്രം
  • പരാദസസ്യങ്ങള്‍-ചന്ദനം,ഇത്തിള്‍ച്ചെടി,മൂടില്ലാത്താളി
  • ശവോപജീവികള്‍-മോണോട്രോപ്പ,വിവിധതരം കുമിളുകള്‍-ചിത്രങ്ങള്‍,വീഡിയോ
  • ജന്തുക്കളിലെ പരാദങ്ങള്‍-പേന്‍,ചെള്ള്,വിര-ചിത്രങ്ങള്‍,വീഡിയോ
  • ഇരപിടിയന്‍ സസ്യങ്ങള്‍-വീനസ് ഫ്ലൈട്രാപ്പ്,സണ്‍ഡ്യൂച്ചെടി,പിച്ചര്‍ച്ചെടി-ചിത്രങ്ങള്‍,വീഡിയോ
  • മനുഷ്യന്റെ വിവിധതരം പല്ലുകള്‍,ദന്തക്ഷയം,പല്ലിന്റെ ഘടന-ചിത്രങ്ങള്‍,വീഡിയോ
  • മനുഷ്യന്റെ ദഹനവ്യവസ്ഥ-ചിത്രങ്ങള്‍,വീഡിയോ
  • അമീബയുടെ ആഹാരസമ്പാദനം-വീഡിയോ
  • രക്തം-ഘടന-വീഡിയോ
  • വൃക്കയുടെ പ്രവര്‍ത്തനം-ചിത്രങ്ങള്‍,വീഡിയോ
  • ത്വക്ക്-ഘടനയും ധര്‍മ്മവും-ചിത്രങ്ങള്‍,വീഡിയോ
  • നല്ല ആഹാരശീലങ്ങള്‍-വീഡിയോ
  
  
   
  ഇത്രയുമായാല്‍ പാഠം മുഴുവനുമായി.ഇനി ഈ ചിത്രങ്ങളും വീഡിയോകളും എവിടെ,എപ്പോള്‍ പഠനപ്രക്രിയയുടെ ഭാഗമായി ഉപയോഗിക്കണമെന്ന് ആസൂത്രണം ചെയ്താല്‍ മാത്രം മതിയാകും.പ്രശ്നാവതരണ സമയത്ത് ചിലപ്പോള്‍ ഒരു ഫോട്ടോ ആയിരിക്കും അവതരിപ്പിക്കേണ്ടിവരിക.അല്ലെങ്കില്‍ വീഡിയോയുടെ ആദ്യഭാഗം.പിന്നീട് വിവരശേഖരണ സമയത്ത് വിശദമായി അവതരിപ്പിക്കേണ്ടി വന്നേക്കാം.ചിലപ്പോള്‍ അതിനുശേഷവും.ഇങ്ങനെ പഠനപ്രക്രിയയുടെ വിവിധ ഘട്ടങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ അനുയോജ്യമായ സ്ഥലത്ത് ഉപയോഗിച്ചാല്‍ മാത്രമേ നിശ്ചിതമായ പഠനനേട്ടത്തില്‍ കുട്ടികള്‍ എത്തിച്ചേരൂ.
  അതുകൊണ്ടാണ് പ്രൊജക്ടര്‍ ക്ലാസുമുറിയില്‍ തന്നെ ഉപയോഗിക്കണമെന്ന് പറയുന്നത്.
  
  
  
  പഠനത്തിനുശേഷം കുട്ടികളെ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ലാബില്‍ കൊണ്ടുപോയി വീഡിയോ കാണിച്ചുകൊടുക്കുന്ന ചില അധ്യാപകരെങ്കിലുമുണ്ട്.അവരുടെ ശ്രമം ശ്ലാഘനീയം തന്നെ.ക്ലാസുമുറിയില്‍ വെച്ചുതന്നെ ഈ ഉപകരണം ഉപയോഗിക്കുന്നതിലേക്ക് അവര്‍ പതുക്കെ വളരും എന്നതില്‍ സംശയമില്ല.
  
  ഞങ്ങള്‍ 5,6,7 ക്ലസുകളില്‍ ചുമരില്‍ സ്ക്രീന്‍ ഒരുക്കിയിട്ടുണ്ട്.പ്രൊജക്ടര്‍ കണക്ട് ചെയ്യുന്നത് കുട്ടികള്‍ തന്നെയാണ്.അതിന് ഓരോ ക്ലാസിലും രണ്ടുപേരെ ചുമതലപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.അഞ്ചുമിനുട്ട് സമയം കൊണ്ട് കുട്ടികള്‍ ഈ ജോലി ചെയ്തു തീര്‍ക്കും.അധ്യാപകന്‍ ക്ലാസിലെത്തുമ്പോഴേക്കും,ആവശ്യമെങ്കില്‍ ഉപയോഗിക്കാന്‍ പാകത്തില്‍  പ്രൊജക്ടര്‍ തയ്യാറായിരിക്കും.
  
   കഴിഞ്ഞ വര്‍ഷം മുതലാണ് ഞങ്ങള്‍ ഈ ഉപകരണം ക്ലാസുകളില്‍ ഉപയോഗിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയത്.അതില്‍പിന്നെ കുട്ടികളുടെ പഠനത്തില്‍ ഗുണപരമായ മാറ്റം കാണാനുണ്ട്.
  
  
  
  
   പ്രൊജക്ടര്‍ ഒരെണ്ണം മാത്രമേ ഇപ്പോഴുള്ളു. ഒന്നുകൂടി വാങ്ങിക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിലാണ്.ആറ്,ഏഴ് ക്ലാസുകളിലെ സയന്‍സ്,സാമൂഹ്യശാസ്ത്രം എന്നീ വിഷയങ്ങളില്‍, മാറിയ പാഠപുസ്തകത്തില്‍ ഇതുവരെ പഠിച്ചുകഴിഞ്ഞ പാഠങ്ങളുടേയും ആറാം ക്ലാസിലെ മുഴുവന്‍ പാഠങ്ങളുടേയും പഠനസാമഗ്രികള്‍ ഞങ്ങളുടെ ശേഖരത്തിലുണ്ട്.ഇത് ആര്‍ക്കുവേണമെങ്കിലും കോപ്പി ചെയ്ത് കൊണ്ടുപോകാം.
  കുട്ടികളുടെ പക്ഷത്ത് നിലയുറപ്പിക്കുന്ന,കുട്ടികളെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന,കുട്ടികള്‍ നന്നായി പഠിക്കണമെന്നാഗ്രഹിക്കുന്ന  ഏതൊരധ്യാപകനും ക്ലാസുമുറിയില്‍ ഐടിയുടെ സാധ്യതകള്‍ പ്രയോജനപ്പെടുത്താതിരിക്കാന്‍ കഴിയില്ല.
  
  
  
  
  
  
  
  • 
    
    
    

കലോത്സവത്തിലെ കാനത്തൂര്‍ സ്റ്റൈല്‍

കാനത്തൂര്‍ സ്ക്കൂളിലെ കുട്ടികള്‍  കലോത്സവത്തിന്റെ ലഹരിയിലാണ്.ഒക്ടോബര്‍ 30,31തീയ്യതികളിലാണ് സ്ക്കൂള്‍ കലോത്സവം.കുട്ടികള്‍ പരിശീലനം തുടങ്ങിയിട്ട് ആഴ്ചകള്‍ പലതായി.വൈകുന്നേരം നാലു മണി കഴിഞ്ഞാല്‍ ക്ലാസുമുറികള്‍ കലാപരിശീലനത്തിനുള്ള വേദികളായി മാറുന്നു.നാടകം,തിരുവാതിരക്കളി,ഒപ്പന,സംഘനൃത്തം,നാടോടിനൃത്തം, മോണോ ആക്ട്,സംഘഗാനം....പരിശീലനം അഞ്ചര-ആറുമണിവരെ നീളും.ഇതിനു രക്ഷിതാക്കളുടെ സമ്മതവും പൂര്‍ണ്ണ പിന്തുണയും കുട്ടികള്‍ നേടിയിട്ടുണ്ട്.

നാലു ഹൗസുകളായി തിരിഞ്ഞാണ് മത്സരം.ബ്ലൂ,ഗ്രീന്‍,വൈറ്റ്,റെഡ് എന്നിങ്ങനെ ഹൗസുകള്‍ക്ക് പേരുകള്‍ നല്‍കിയിരിക്കുന്നു.ഒന്നാം ക്ലാസുകാര്‍ മുതല്‍ ഏഴാം ക്ലാസുകാര്‍ വരെയാണ് ഓരോ ഹൗസിലും.ഒരു ഹൗസില്‍ ഏതാണ്ട് അറുപതോളം കുട്ടികള്‍.ഓരോ ഹൗസിലെയും കുട്ടികള്‍ തെരഞ്ഞെടുത്ത കണ്‍വീനറും ജോയിന്‍റ് കണ്‍വീനറുംചേര്‍ന്നാണ് ഹൗസിന്റെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ നിയന്ത്രിക്കുന്നത്.മത്സരാര്‍ത്ഥികളെ  തെരഞ്ഞെടുക്കല്‍,വേണ്ട പരിശീലനം നല്‍കല്‍,സ്ക്കൂള്‍ കലോത്സവത്തിനാവശ്യമായ പണം കുട്ടികളില്‍ നിന്നും പിരിച്ചുനല്‍കല്‍,മത്സരിക്കുന്ന കുട്ടികളുടെ ലിസ്റ്റ് തയ്യാറാക്കി നല്‍കല്‍ തുടങ്ങിയ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ക്കൊക്കെ നേതൃത്വം നല്‍കുന്നത് കണ്‍വീനറും ജോയിന്‍റ് കണ്‍വീനറും ചേര്‍ന്നാണ്.കൂടാതെ ഓരോ ഹൗസിന്റേയും രക്ഷാധികാരിയായി ഒരു ടീച്ചറെയും ചുമതലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.

ആഴ്ചയില്‍ രണ്ടു തവണ ഹൗസുകള്‍ യോഗം ചേരും.ഹൗസിന്റെ ചുമതലയുള്ള ടീച്ചറുടെ സാന്നിധ്യത്തിലായിരിക്കും യോഗം.പരിശീലനത്തിന്റെ പുരോഗതി വിലയിരുത്തുന്നത് ഈ യോഗത്തിലാണ്.കുട്ടികള്‍ക്കുള്ള പ്രയാസങ്ങളും  മറ്റും ഇവിടെ ഉന്നയിക്കാം.മത്സരത്തിനു തയ്യാറെടുക്കാന്‍ കുട്ടികള്‍ക്കാവശ്യമായ പിന്തുണ ഉറപ്പാക്കുന്നത് ഈ യോഗത്തില്‍ വെച്ചാണ്.  കുട്ടികളുടെ മത്സര ഇനങ്ങളും മറ്റും നിശ്ചയിക്കുന്നതും ഇവിടെ വെച്ചുതന്നെ.മത്സരത്തില്‍ പങ്കെടുക്കാന്‍ താത്പര്യമുള്ള ഒരു കുട്ടിപോലും തഴയപ്പെടാതിരിക്കാന്‍ ഹൗസുകളുടെ ഈ വിലയിരുത്തല്‍ യോഗം വഴി സാധിക്കുന്നു.പരമാവധി കുട്ടികളെ മത്സരഇനങ്ങളില്‍ പങ്കെടുപ്പിക്കലും അതിന്റ നിലവാരം ഉറപ്പു വരുത്തലുമാണ് ഈ യോഗങ്ങളുടെ ലക്ഷ്യം.

ഹൗസുകളായി തിരിഞ്ഞു മത്സരിക്കുന്നതുകൊണ്ടുള്ള ഗുണങ്ങള്‍ എന്തൊക്കെയാണ്?ഇതു കുട്ടികളുടെ കലാഭിരുചി വളര്‍ത്തുന്നതില്‍ സഹായകമാകുന്നുണ്ടോ?

വ്യത്യസ്ത പ്രായക്കാരുടെ സംഘം ചേര്‍ന്നുള്ള പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ക്ക് മികച്ച ഉദാഹരണമാണ് ഓരോ ഹൗസിന്റേയും പ്രവര്‍ത്തനം.താഴ്ന്ന ക്ലാസിലെ കുട്ടികള്‍ക്ക് മുതിര്‍ന്ന ക്ലാസിലെ കുട്ടികളുടെ പിന്തുണ ഉറപ്പുവരുത്താന്‍ ഇതു വഴി കഴിയുന്നു.കൊച്ചുകുട്ടികളുടെ കഴിവും താത്പര്യവും പരിഗണിച്ചുകൊണ്ട് അവരുടെ മത്സര ഇനങ്ങള്‍ തീരുമാനിക്കുക,അവര്‍ക്ക് പരിശീലനം നല്‍കുക തുടങ്ങിയ ഉത്തരവാദിത്തങ്ങള്‍ മുതിര്‍ന്ന ക്ലാസുകളിലെ ചേട്ടന്‍മാരും ചേച്ചിമാരും സ്വയം ഏറ്റെടുക്കുന്നു.കൂടുതല്‍ പോയിന്റുകള്‍ നേടി സ്വന്തം ഹൗസിനെ വിജയത്തിലെത്തിക്കേണ്ടത് ആ ഹൗസിലെ ഓരോ കുട്ടിയുടേയും ചുമതലയാണ്.അതു കൊണ്ടുതന്നെ ആത്മാര്‍ത്ഥമായ ശ്രമം ഓരോ കുട്ടിയുടെ ഭാഗത്തുനിന്നും ഉറപ്പു വരുത്താന്‍ ഹൗസുകള്‍ക്ക് കഴിയുന്നു.

വ്യത്യസ്ത ക്ലാസുകളില്‍ പഠിക്കുന്ന കുട്ടികള്‍ തമ്മില്‍ അടുത്തിടപെടാനും അവര്‍തമ്മിലുള്ള പരസ്പര ബന്ധം ഊട്ടിയുറപ്പിക്കാനും ഹൗസുകളുടെ പ്രവര്‍ത്തനം വഴി കഴിയുന്നു.കുട്ടികള്‍ തമ്മിലുള്ള പരസ്പര സഹകരണത്തിലും സ്നേഹത്തിലും ഊന്നുന്നതാണ് ഈ ബന്ധം.

കഴിഞ്ഞ വര്‍ഷം ഏഴാം ക്ലാസില്‍ നിന്നും പിരിഞ്ഞുപോയ കുട്ടികളുടെ സജീവമായ പിന്തുണയാണ് എടുത്തുപറയേണ്ടുന്ന മറ്റൊരു കാര്യം.അവര്‍ ഇപ്പോള്‍ പഠിക്കുന്ന സ്ക്കൂള്‍ രണ്ടു കിലോമീറ്റര്‍ അപ്പുറത്താണ്.വൈകുന്നേരം സ്ക്കൂള്‍ വിട്ടയുടന്‍ അവര്‍ ഇവിടെയെത്തുന്നു.കുട്ടികളുടെ പരിശീലനങ്ങള്‍ക്ക് നേതൃത്വം കൊടുക്കുന്നു.കഴിഞ്ഞ വര്‍ഷം ജില്ലയില്‍ ഒന്നാം സ്ഥാനം ലഭിച്ച നാടക സംഘാംഗങ്ങളാണ് നാടകം പരിശീലിപ്പിക്കുന്നത്.ആശ,അശ്വതി,വിഷ്ണുനാഥ്,പ്രണവ്,ജില്ലയിലെ മികച്ച നടനായി തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട അഭിജിത്ത്  എന്നിവര്‍ ഓരോ ഹൗസിന്റേയും നാടക സംവിധായകരാണ്.നാടകത്തോടുള്ള അവരുടെ താത്പര്യവും കഴിവും  നാടക റിഹേഴ്സല്‍ കാണുകയാണെങ്കില്‍ നമുക്ക് ബോധ്യപ്പെടും.

തിരുവാതിരക്കളി, സംഘനൃത്തം എന്നിവ പരിശീലിപ്പിക്കുന്നത് അനഘയുടെ നേതൃത്ത്വത്തിലുള്ള സംഘമാണ്.കഴിഞ്ഞ വര്‍ഷം തിരുവാതിരക്കളിയില്‍ സബ്ബ്ജില്ലയില്‍ ഒന്നാം സ്ഥാനവും ജില്ലയില്‍ രണ്ടാം സ്ഥാനവും നേടിയ ഇവര്‍ നൃത്തരംഗത്ത് തങ്ങളുടെ മികവ് തെളിയിച്ചവരാണ്.അവരുടെ സജീവമായ സാന്നിധ്യം കുട്ടികളുടെ ആവേശം പതിന്മടങ്ങ് വര്‍ദ്ധിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.

കുട്ടികളാണ് പഠിപ്പിക്കുന്നത് എന്നതു കൊണ്ട് മത്സരത്തിന്റെ നിലവാരത്തെക്കുറിച്ച് ആരെങ്കിലും സംശയിക്കുകയാണെങ്കില്‍ അവര്‍ക്കു തെറ്റി.കഴിഞ്ഞ വര്‍ഷത്തെ സ്ക്കൂള്‍ കലോത്സവത്തെക്കുറിച്ച് നാട്ടുകാര്‍ ഇപ്പോഴും പറയും.അതിന്റെ സംഘാടനത്തെക്കുറിച്ചും അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ട പരിപാടികളുടെ  മികവിനെക്കുറിച്ചും. 

സ്ക്കൂള്‍ കലോത്സവത്തെ വിജയിപ്പിക്കുന്ന മറ്റൊരു പ്രധാന ഘടകം രക്ഷിതാക്കളുടെ പങ്കാളിത്തമാണ്.കലോത്സവത്തെ അവര്‍ നാടിന്റെ ഉത്സവമാക്കി മാറ്റുന്നു.കലോത്സവത്തിനു പന്തല്‍ ഒരുക്കുന്നതു മുതല്‍  കുട്ടികള്‍ക്കും നാട്ടുകാര്‍ക്കുമുള്ള രണ്ടു ദിവസത്തെ ഭക്ഷണം വിതരണം ചെയ്യുന്നതുവരെ എല്ലാ കാര്യത്തിലും രക്ഷിതാക്കള്‍ മുന്‍പന്തിയില്‍ തന്നെയുണ്ടാകും.വിജയികള്‍ക്കുള്ള  സമ്മാനങ്ങള്‍ സ്പോണ്‍സര്‍ ചെയ്യുന്നതും അവര്‍ തന്നെ.തികച്ചും ഗ്രാമീണമായ അന്തരീക്ഷത്തില്‍ നടക്കുന്ന ഈ കലോത്സവം കലാസ്വാദകര്‍ക്ക് വേറിട്ട ഒരനുഭവമായിരിക്കുമെന്നതില്‍ സംശയമില്ല.

അറിവും മുന്നറിവും ശാസ്ത്രപഠനത്തില്‍

ബ്ലാക്ക് ബോര്‍ഡില്‍ കാണുന്ന ചിത്രങ്ങള്‍ ഒന്നു സൂക്ഷിച്ച് നോക്കുക. ഇതിലെ ഓരോ ചിത്രവും വരച്ചത് ഓരോ കുട്ടിയാണ്. ആറാംക്ലാസുകാര്‍ അവരുടെ സയന്‍സ് ക്ലാസില്‍ വരച്ച ചിത്രങ്ങള്‍ .

ചിത്രങ്ങള്‍ എന്താണെന്നു മനസ്സിലായോ?

മനുഷ്യന്റെ ശ്വാസകോശമാണ്.ശ്വാസകോശം എങ്ങനെയാണെന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഓരോ കുട്ടിയുടെ മനസ്സിലും ഓരോ ഇമേജുണ്ടാകും.അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട അവരുടെ സാമാന്യ ധാരണ(pre-concept).അത് എന്താണെന്ന് അറിയാനായിരുന്നു എന്റെ ശ്രമം.

ഈ പ്രവര്‍ത്തനം എന്നെ ആശ്ചര്യപ്പെടുത്തുകയുണ്ടായി.ഓരോ കുട്ടിയുടേയും മനസ്സിലെ അറിവ് എത്ര വ്യത്യസ്തമാണ്!അത് അറിയുക എന്നത് ഏറെ   കൗതുകകരവും.

ചിലര്‍ക്ക്  ശ്വാസകോശം കുടലിന് ഇരുവശവുമാണ്.ചിലര്‍ക്ക് ശരീരത്തന്റെ പുറം ഭാഗത്താണ്.നവ്യ പറഞ്ഞത് ശ്വാസകോശം നെഞ്ചിന്റെ ഇടതുഭാഗത്തുള്ള ഒരു സഞ്ചിയാണെന്നാണ്.ഷീബ പറഞ്ഞത് വയറിലാണെന്നാണ്.ആദിത്യ പറഞ്ഞത് അതിന് രണ്ട് അറകളുണ്ടെന്നാണ്.ഒന്നിലൂടെ വായു അകത്തേക്ക് വരുന്നു.മറ്റൊന്നിലൂടെ വായു പുറത്തേക്കു പോകുന്നു.ചിലര്‍ക്ക് മൂക്കില്‍ നിന്ന് പുറപ്പെടുന്ന ഒരു കുഴലാണ് ശ്വാസകോശം.അഞ്ചല്‍ പറഞ്ഞു. "ഹൃദയത്തിനടുത്താണത്.അതിന്റെ താളത്തിനനുസരിച്ചാണ് നാം ശ്വസിക്കുന്നത്.”

മനുഷ്യന്റെ ശ്വാസകോശത്തെക്കുറിച്ച് അവര്‍ മുന്‍ ക്ലാസുകളിലൊന്നും പഠിച്ചിട്ടില്ല.എങ്കിലും അവര്‍ക്ക് ചില സാമാന്യധാരണകളുണ്ടാകും.ഈ ധാരണകളെ പുനഃപരിശോധിച്ചും വിശകലനം ചെയ്തുമാണ് ശ്വാസകോശവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പുതിയ അറിവുകള്‍ കുട്ടികള്‍ രൂപീകരിക്കുന്നത്.പഴയതിനെ ചിലപ്പോള്‍ തിരുത്തേണ്ടതായി വരും.ചിലപ്പോള്‍ പൂര്‍ണ്ണമായും തള്ളിക്കളയേണ്ടതായി വരും.മറ്റു ചിലപ്പോള്‍ അതിനെ നവീകരിക്കേണ്ടതായും വരും.ശ്വാസകോശവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് താന്‍ നേടിയ അറിവ് എന്താണെന്ന് പരിശോധിക്കാനുള്ള പഠനാവസരം വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒന്നാണ്.

പിന്നീട് കുട്ടികള്‍ നലത്ത് നിശബ്ദരായി പരസ്പരം തൊടാതെയിരുന്ന് ചില ബ്രീത്തിങ്ങ് എക്സര്‍സൈസുകള്‍ ചെയ്തു.ശ്വസിക്കുകയും നിശ്വസിക്കുകയും ശ്വസനത്തെ ക്രമപ്പെടുത്തുകയും.ശ്വസനം എന്ന പ്രക്രിയയെ ഓരോ കുട്ടിയും വ്യക്തിപരമായി അനുഭവിക്കാനായിരുന്നു ഇത്.ശ്വസനം എന്ന concept നെ സ്വന്തം അനുഭവുമായി ബന്ധിപ്പിക്കണം.എങ്കിലേ പഠനത്തില്‍ കുട്ടികള്‍ മനസ്സ് കൊണ്ടു മുഴുകൂ.അതാണ് ആശയരൂപീകരണത്തിലേക്ക് അവരെ നയിക്കുക.

അടുത്തതായി ഞാന്‍ ഇങ്ങനെ ഒരു ചോദ്യം കുട്ടികളോടു ചോദിച്ചു.

• ശ്വസിക്കുമ്പോള്‍ നമ്മുടെ ശരീരത്തില്‍ എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നത്?

അവര്‍ ഒന്നാലോചിച്ചു.പിന്നീട് നേരത്തെ ചെയ്ത ബ്രീത്തിങ്ങ് എക്സര്‍സൈസ് ഒരിക്കല്‍ കൂടി ചെയ്തുനോക്കി.ശരീരത്തിലുണ്ടാകുന്ന മാറ്റത്തെ അവര്‍ കണ്ണടച്ചിരുന്ന് സൂക്ഷമമായി മനസ്സിലാക്കുകയാണെന്ന്  എനിക്കു തോന്നി.
തങ്ങളുടെ കണ്ടെത്തലുകള്‍ അവര്‍ ഒരു നോട്ടുപുസ്തകത്തില്‍ കുറിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.

സ്വന്തം ശ്വസനാനുഭവത്തെ വിശകലനം ചെയ്യുന്നതിലൂടെ അവര്‍ എന്തെല്ലാം കാര്യങ്ങളായിരിക്കും കണ്ടെത്തിയിരിക്കുക?ശ്വസനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അവരുടെ സാമാന്യധാരണകള്‍ എന്തൊക്കെയായിരിക്കും?

'ശ്വസിക്കുമ്പോള്‍ നല്ല സുഖമുണ്ട്.ശ്വസിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ക്ഷീണം മാറിയതുപോല. ശ്വാസം വലിക്കുമ്പോള്‍ ശ്വാസകോശം വീര്‍ക്കുന്നു.ശ്വസിക്കുമ്പോള്‍ വയറ് ചെറുതാകുന്നു.കാര്‍ബണ്‍ ഡൈ ഓക്സൈഡ് വിടുമ്പോള്‍ വയറ് വലുതാകുന്നു...'

ഇങ്ങനെയായിരുന്നു അഭിരാജ് എഴുതിയത്.

 ശ്വസിച്ചപ്പോഴുള്ള അവന്റെ അനുഭവത്തെ വിശകലനം ചെയ്തു കൊണ്ടാണ് അവന്‍ എഴുതിയത്.ശ്വസനത്തില്‍ വയറിനു പങ്കുണ്ടെന്ന് അവന്‍ കണ്ടെത്തിയിരിക്കുന്നു.ശ്വാസകോശം,കാര്‍ബണ്‍ ഡൈ ഓക്സൈഡ് എന്നീ പദങ്ങള്‍ മറ്റെവിടെനിന്നോ അവന്‍ സ്വാംശീകരിച്ചതാണ്.
എവിടെ നിന്നായിരിക്കും? അതിലേക്കു പിന്നീട് വരാം.

ശിവരൂപ് എഴുതിയത് എന്താണെന്നു നോക്കാം.

'ശ്വസിക്കുമ്പോള്‍ എനിക്ക് ശ്വാസം മുട്ടുന്നതുപോലെ തോന്നുന്നു.കുറേ സമയം ശ്വാസം വലിക്കുമ്പോള്‍ മരണത്തിലേക്ക് പോകും പോലെ തോന്നുന്നു.പിന്നെ ശ്വസിക്കുമ്പോള്‍ കുറേ വായു മൂക്കിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് പോകുന്നു.'

ഒരേ അനുഭവത്തില്‍ നിന്നുള്ള  രണ്ടു കുട്ടികളുടേയും തിരിച്ചറിവ്  എത്ര വ്യത്യസ്തമായ രീതിയിലാണെന്നു നോക്കുക.എന്തു കൊണ്ടായിരിക്കും ഇങ്ങനെ?

ഇനി നന്ദന എന്താണ് എഴുതിയതെന്ന് നോക്കാം.

'നാം ഓക്സിജന്‍ ശ്വസിക്കുമ്പോള്‍ ശ്വാസകോശത്തിലെത്തി അവിടുന്ന് ശരീരത്തിലെ ഓക്സിജന്‍ ശ്വസിക്കേണ്ട അവയവങ്ങള്‍ ശ്വസിച്ച് തിരിച്ച് ശ്വാസകോശത്തിലെത്തി അവിടുന്ന് അത് കാര്‍ബണ്‍ ഡയോക്സൈഡായി പുറത്ത് വരുന്നു.മനുഷ്യര്‍ക്ക് ജീവിക്കാന്‍ ഏറ്റവും ആവശ്യമുള്ള ഒരു ഘടകം കൂടിയാണ് വായു.എല്ലാ അവയവങ്ങള്‍ക്കും ശ്വസിക്കണം.ശ്വാസകോശത്തില്‍ ഓക്സിജന്‍ കുറച്ച് കൂടി നില്‍ക്കും.അവിടുന്ന് ശ്വാസകോശവും ശ്വസിക്കും.ശ്വാസകോശമുണ്ടെങ്കിലേ ജീവിക്കാന്‍ കഴിയൂ.'

ശരീരത്തിലെ എല്ലാ അവയവങ്ങളും ശ്വസിക്കുന്നു എന്നാണ് നന്ദനയുടെ കണ്ടെത്തല്‍.ശ്വാസകോശത്തില്‍ ഓക്സിജന്‍ കുറച്ച് കൂടുതല്‍ ഉണ്ടാകും.അത് ശ്വാസകോശത്തിനു ശ്വസിക്കാന്‍ വേണ്ടിയാണ്.നന്ദനയുടെ ശാസ്ത്രപദ സമ്പത്ത് നോക്കുക-ഓക്സിജന്‍,ശ്വാസകോശം,അവയവങ്ങള്‍, കാര്‍ബണ്‍ ഡയോക്സൈഡ്.
ഇത്രയും  പദസമ്പത്ത് കൈമുതലായുള്ളതുകൊണ്ടാണ് നന്ദനയ്ക്ക് ശ്വസനപ്രക്രിയയെ അവളുടേതായ രീതിയില്‍ വ്യാഖ്യാനിക്കാന്‍ കഴിയുന്നത്.

'ശ്വാസകോശമുണ്ടെങ്കിലേ ജീവിക്കാന്‍ കഴിയൂ' എന്ന നിഗമനം ഞാന്‍ തൊട്ടുമുമ്പ്  നല്‍കിയ പഠനാനുഭവത്തില്‍ നിന്നും അവള്‍ രൂപീകരിച്ച അറിവായിരിക്കുമോ?അതോ അവള്‍ നേരത്തേ നേടിയ അവളുടെ സാമാന്യ ധാരണയോ?കൃത്യമായി പറയുക പ്രയാസമായിരിക്കും.

ശ്വസിക്കുമ്പോള്‍ ശരീരം തണുക്കുന്നുവെന്ന് ഒറ്റ വരിയിലെഴുതിയ സുവണ്യ മുതല്‍
ഒരു പേജില്‍ ഉപന്യസിച്ച കുട്ടികള്‍ വരെയുണ്ട് കൂട്ടത്തില്‍.എല്ലാം ഇവിടെ വിശദമാക്കുക പ്രയാസമാണ്.

മുകളില്‍ സൂചിപ്പിച്ച മൂന്നു കുട്ടികളുടേയും സാമാന്യധാരണയില്‍ എന്തു കൊണ്ടാണ് ഇങ്ങനെ വ്യത്യാസം വന്നത്?
കുട്ടികളുടെ സാമാന്യ ധാരണ രൂപപ്പെടുന്നത് എങ്ങനെയാണ്?

കുട്ടികളുടെ കുടുംബാന്തരീക്ഷം വളരെ പ്രധാനമാണ്.കുടുംബത്തിന്റെ സാമ്പത്തിക നില,വിദ്യാഭ്യാസ നിലവാരം,ഉയര്‍ന്ന ക്ലാസുകളില്‍ പഠിക്കുന്ന ചേട്ടനോ ചേച്ചിയോ,കുടുംബാംഗങ്ങള്‍ തമ്മിലുള്ള ചര്‍ച്ച,കുട്ടികളുടെ സാന്നിധ്യത്തില്‍ പൊതുകാര്യങ്ങളെ പറ്റിയുള്ള മുതിര്‍ന്നവരുടെ ചര്‍ച്ച,പുസ്തകങ്ങള്‍,പത്രമാസികകള്‍ എന്നിവയുടെ ലഭ്യത,വായനയുടെ അന്തരീക്ഷം എന്നിവ കുട്ടികളുടെ സാമാന്യധാരണ രൂപപ്പെടുത്തുന്നതില്‍ പ്രധാനമാണ്.താരതമ്യേന ദരിദ്രരും നിരക്ഷരുരുമായ കുടുംബാംഗങ്ങളുള്ള വീട്ടിലെ കുട്ടികളും മുകളില്‍ സൂചിപ്പിച്ച അന്തരീക്ഷത്തില്‍ നിന്നും വരുന്ന കുട്ടികളും തമ്മില്‍ പഠനത്തില്‍ വ്യത്യാസം വരുന്നത് അതുകൊണ്ടായിരിക്കണം.

കുട്ടികളുടെ സാമാന്യധാരണ രൂപപ്പെടുത്തുന്നതില്‍ വിദ്യാലയത്തിലെ സാംസ്ക്കാരികാന്തരീക്ഷം വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട പങ്കുവഹിക്കുന്നുണ്ട്.ദിനാഘോഷങ്ങള്‍,സ്ക്കൂള്‍ അസംബ്ലി,ക്ലബ്ബുകളുടെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍,സഹവാസ ക്യാമ്പുകള്‍,കലാപരിപാടികള്‍,സിനിമാപ്രദര്‍ശനങ്ങള്‍,കലോത്സവങ്ങള്‍ തുടങ്ങിയ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളിലൂടെ സജീവമായി നിലനിര്‍ത്തുന്നതാണ് ഈ സാസ്ക്കാരിക അന്തരീക്ഷം.പത്രങ്ങളില്‍ വാര്‍ത്തയാക്കുന്നതില്‍ ഒതുങ്ങിപ്പോകാതെ ഓരോ പ്രവര്‍ത്തനത്തില്‍ നിന്നും കുട്ടികള്‍ എന്തുനേടി എന്നു വിലയിരുത്തിക്കൊണ്ടായിരിക്കണം അതിനെ മുന്നോട്ടു കൊണ്ടുപോകേണ്ടത്.അപ്പോള്‍ മാത്രമേ കുട്ടികളുടെ ബോധനിലവാരത്തില്‍ അത് മാറ്റങ്ങള്‍ കൊണ്ടുവരൂ.അത്തരം വിദ്യാലയങ്ങളില്‍ പഠിക്കുന്ന കുട്ടികളെ നമുക്ക് പ്രത്യേകം തിരിച്ചറിയാന്‍ കഴിയും.

കുട്ടി ജീവിക്കുന്ന പ്രദേശത്തിലെ സാംസ്ക്കാരിക അന്തരീക്ഷമാണ് അവന്റെ സാമാന്യ ധാരണയെ സ്വാധീനിക്കുന്ന മറ്റൊരു പ്രധാന ഘടകം.ആ സമൂഹം പൂര്‍ണ്ണമായും ജനാധിപത്യപരമായിരിക്കണം.പുരോഗമന ആശയങ്ങള്‍ക്ക് അവിടെ വേരോട്ടമുണ്ടായിരിക്കണം.വായനശാലകള്‍,ക്ലബ്ബു പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍,കലാസമിതികള്‍,നാടകക്കൂട്ടായ്മകള്‍,സിനിമാ സൊസൈറ്റികള്‍,പ്രഭാഷണങ്ങള്‍, ചര്‍ച്ചകള്‍ എന്നിവയൊക്കെ ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്ന ആരോഗ്യകരമായ ഒരന്തരീക്ഷത്തിലായിരിക്കണം കുട്ടികള്‍ വളരേണ്ടത്.ഈ അന്തരീക്ഷം അവന്റെ തിരിച്ചറിവിനേയും വികാസത്തേയും  സ്വാധീനിക്കും.

ഇങ്ങനെ നേടുന്ന സാമാന്യ ധാരണകളെ വിശകലനം ചെയ്തും  വ്യാഖ്യാനിച്ചും പുനഃസൃഷ്ടിച്ചുമാണ് കുട്ടി തന്റെ അറിവിന്റെ വിളക്കുകള്‍  കൊളുത്തിവയ്ക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ പഠനത്തില്‍ ഇവയൊക്കെ പ്രധാനമാണുതാനും.

ശ്വാസകോശവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് തുടര്‍ന്ന് നല്‍കിയ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ കൂടി വിശദീകരിച്ചുകൊണ്ട് ഈ കുറിപ്പ് അവസാനിപ്പിക്കാം.

മനുഷ്യശ്വാസകോശത്തിന്റെ വലിയ ചിത്രം സ്ക്രീനില്‍ പ്രൊജക്ട് ചെയ്തു കാണിച്ചു കൊടുത്തു.കുട്ടികളോട് ചിത്രം നിരീക്ഷിക്കാന്‍ പറഞ്ഞു.

ശ്വാസകോശത്തിന്റെ ഭാഗങ്ങള്‍ ഏതൊക്കെയാണ്?ചോദ്യം.

• കുട്ടികള്‍ ചിത്രം വരച്ച് ഭാഗങ്ങള്‍ അടയാളപ്പെടുത്തുന്നു.

ചിത്രത്തിന്റെ സഹായത്തോടെ ശ്വാസകോശത്തിന്റെ പ്രവര്‍ത്തനം വിശദീകരിക്കാമോ?അടുത്ത ചോദ്യം.

• കുട്ടികള്‍ വിശദീകരിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നു.

• ശ്വാസകോശത്തിന്റെ  പ്രവര്‍ത്തനം വിശദമാക്കുന്ന ആനിമേഷന്‍ വീഡിയോ പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കുന്നു.

• കുട്ടികള്‍ നേരത്തെ എഴുതിയ കുറിപ്പിലെ സാമാന്യ ധാരണയുമായി അതിനെ തട്ടിച്ചുനോക്കുന്നു.നേരത്തെയുള്ള ധാരണയില്‍ എന്തുമാറ്റമാണ് ഇപ്പോള്‍ വന്നിരിക്കുന്നത്?കുട്ടികള്‍ക്ക് വിശദീകരിക്കാനുള്ള അവസരം. 

• ശ്വാസകോശവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് പാഠഭാഗത്തുനല്‍കിയ കുറിപ്പ്,വീഡിയോ ചിത്രം എന്നിവ വിശകലനം ചെയ്ത് ശ്വാസകോശത്തന്റെ പ്രവര്‍ത്തനം വിശദമാക്കുന്ന കുറിപ്പ് വ്യക്തിഗതമായി തയ്യാറാക്കുന്നു.

•  ഗ്രൂപ്പില്‍ മെച്ചപ്പെടുത്തിയെഴുതുന്നു.

• അഞ്ചു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിഞ്ഞ് ശ്വാസകോശത്തിന്റെ മാതൃക നിര്‍മ്മിക്കുന്നു.
  മാതൃക ഉപയോഗിച്ച് ഓരോ ഗ്രൂപ്പും ശ്വാസകോശത്തിന്റെ പ്രവര്‍ത്തനം വിശദീകരിക്കുന്നു.